Ποιες είναι οι 3 συνήθεις διαδικασίες κατασκευής συνδετήρων; Ελλάδα

Συνδετήρες είναι βασικά συστατικά που χρησιμοποιούνται σε διάφορους κλάδους, με την καθημερινή κατανάλωση να φτάνει τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Σε ένα μόνο αυτοκίνητο, χρησιμοποιούνται συνήθως πάνω από 2,000 συνδετήρες. Αυτό το άρθρο θα εξετάσει τις διάφορες τεχνικές επεξεργασίας για αυτούς τους συνδετήρες και τα υλικά που σχετίζονται με κάθε μέθοδο.

I. Ψυχρή Κεφαλή

Η ψυχρή κλάση είναι η κύρια τεχνική επεξεργασίας που χρησιμοποιείται στο εργοστάσιό μας για την κατασκευή συνδετήρων.

Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιεί μηχανές ψυχρής κεφαλής για να δημιουργήσει μπουλόνια, βίδες, παξιμάδια, πριτσίνια και πείρους. Η απόδοση παραγωγής ψυχρής κλάσης είναι ιδιαίτερα υψηλή, κατά μέσο όρο 120 τεμάχια ανά λεπτό, με προηγμένο εξοπλισμό ικανό να υπερβαίνει τα 300 τεμάχια ανά λεπτό. Ως αποτέλεσμα, πάνω από το 95% των μπουλονιών που διατίθενται στην αγορά παράγονται με αυτήν την τεχνική. Η διαδικασία συνεπάγεται την πλαστική παραμόρφωση του υλικού σε θερμοκρασία δωματίου, μετατρέποντας το στρογγυλό σύρμα σε κενά ψυχρής κλάσης. Αυτά τα κενά στη συνέχεια υφίστανται έλαση νήματος, θερμική επεξεργασία, επιφανειακή επεξεργασία και άλλες διεργασίες φινιρίσματος για την παραγωγή του τελικού προϊόντος. Δεδομένου ότι η επεξεργασία γίνεται σε θερμοκρασία δωματίου, επιλέγονται υλικά με ανώτερη πλαστικότητα.

Φόντα:

1. Υψηλή απόδοση παραγωγής, ιδανική για μεγάλης κλίμακας κατασκευή.

2. Εξαιρετική αξιοποίηση υλικών, καθώς συνήθως δημιουργεί ελάχιστα απόβλητα.

3. Τα προϊόντα παρουσιάζουν ισχυρή ακεραιότητα μεταλλικής γραμμής ροής, μηχανικές ιδιότητες και αντοχή στην κόπωση, καθώς δεν απαιτούν περαιτέρω κατεργασία.

μειονεκτήματα:

1. Τα σύνθετα εξαρτήματα απαιτούν μηχανές ψυχρής κατεύθυνσης πολλαπλών σταθμών, οι οποίες μπορεί να είναι ακριβές.

2. Το κόστος διαμόρφωσης καλουπιών είναι σχετικά υψηλό σε σύγκριση με άλλες μεθόδους.

3. Δεν είναι κατάλληλο για επεξεργασία μεγάλων ή μεγάλων κομματιών.

II. Θερμή Σφυρηλάτηση

Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται κυρίως για την επεξεργασία μπουλονιών και πείρων μέσω πρέσων διάτρησης και υδραυλικών πρέσων. Έχει χαμηλότερη απόδοση παραγωγής και η θέρμανση των υλικών πριν από τη χύτευση μπορεί να οδηγήσει σε οξείδωση της επιφάνειας, με αποτέλεσμα μια μη ελκυστική εμφάνιση για τα εκτεθειμένα μέρη. Ως εκ τούτου, απαιτείται συχνά πρόσθετη κατεργασία για την τήρηση των προδιαγραφών. Η διαδικασία περιλαμβάνει θέρμανση του υλικού σε υψηλές θερμοκρασίες για να μαλακώσει, ακολουθούμενη από χύτευση σε μια κοιλότητα. Τα περισσότερα υλικά γίνονται ελατά σε υψηλές θερμοκρασίες, γεγονός που εξαλείφει την ανάγκη ειδικής επεξεργασίας, υπό την προϋπόθεση ότι επιτυγχάνονται οι επιθυμητές μηχανικές ιδιότητες μέσω θερμικής επεξεργασίας.

Φόντα:

1. Δυνατότητα επεξεργασίας μεγαλύτερων και μακρύτερων τεμαχίων.

2. Χαμηλότερες απαιτήσεις επένδυσης εξοπλισμού.

μειονεκτήματα:

1. Μειωμένη παραγωγική απόδοση.

2. Αποτέλεσμα σε ανώμαλες και μη ελκυστικές επιφάνειες.

3. Ζητήματα ανοχής και γρεζιών που απαιτούν περαιτέρω κατεργασία.

4. Ταιριάζει καλύτερα για απλά σχέδια. σύνθετα μέρη απαιτούν πρόσθετα βήματα επεξεργασίας.

III. Μηχανουργική κατεργασία

Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει τόρνευση, φρεζάρισμα, διάτρηση, κοπή και άλλες τεχνικές μηχανικής κατεργασίας, με αποτέλεσμα πολύ χαμηλή απόδοση επεξεργασίας. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να μπορούν να υποστούν θερμική επεξεργασία για να επιτύχουν την απαραίτητη απόδοση.

Φόντα:

1. Επίτευξη βέλτιστων ανοχών διαστάσεων, καθιστώντας το κατάλληλο για εξαρτήματα με αυστηρές απαιτήσεις ανοχής.

2. Δυνατότητα παραγωγής περιορισμένου αριθμού προσαρμοσμένων χειροποίητων δειγμάτων.

μειονεκτήματα:

1. Εξαιρετικά χαμηλή απόδοση, καθιστώντας το ακατάλληλο για μαζική παραγωγή.

2. Υψηλό κόστος επεξεργασίας.