9 بیشترین عامل اضافه‌شده به پلاستیک مورد استفاده

ماده افزودنی پلاستیک عبارتند از ترکیباتی که به منظور بهبود ویژگی‌ها، بهبود عملکرد و آسان‌تر کردن فرآیند پردازش به مواد پلاستیکی اضافه می‌شوند. انواع مختلفی از ماده افزودنی پلاستیک وجود دارد، 9 ماده افزودنی پلاستیک متداول‌تر شامل پرکننده‌ها، پلاستیفایرها، استabilizerها، مواد چرب کننده، عوامل رنگی، ضد آتش، عوامل نفخ، عوامل ضد استاتیک و تقلیل‌کننده‌ها می‌باشد.

1. پرکننده‌ها

پرکننده‌های پلاستیک به منظور بهبود خواص مکانیکی و گسترش طیف کاربردهای پلاستیک به آن اضافه می‌شوند. این ماده میزان مصرف رزین را کاهش می‌دهد، هزینه را کم می‌کند و حجم را افزایش می‌دهد.

① طبقه بندی بر اساس شکل:

• پودر: پودر چوب، کاگذ، پودر تالکوم، پودر میکا، پودر آسفست، و غیره.
• سیمی: پنبه، کتان، سیم شیشه‌ای، سیم کربنی و غیره.
• لایه (برگ): کاغذ، پنبه، کتان، بافت شیشه‌ای و غیره.

② طبقه بندی بر اساس خواص شیمیایی: آلی، نامعدنی

برای مثال، پودر فشرده فنولیک بدون پر کننده ها نه قابل قالب‌گیری است و نه عملی؛ PE، PVC + CaCo3 = پلاستیک‌های کلسیم ارزان قیمت با سختی و مقاومت حرارتی کافی؛ الیاف شیشه خواص مکانیکی پلاستیک را بهبود می‌بخشد؛ آسفست مقاومت حرارتی را بهبود می‌بخشد؛

2. نرم‌کننده‌ها

نرم‌کننده‌ها به مواد پلاستیکی اضافه می‌شوند تا آن‌ها را نرم‌تر، انعطاف‌پذیرتر و قابل قالب‌گیری‌تر کنند. این‌ها معمولاً در کاربردهایی که نیاز به انعطاف‌پذیری و محک بودن پلاستیک وجود دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرند، مانند درون‌سازی خودروها، لوله‌های پزشکی و بازی‌افزارها.

نقش:

• افزایش پلاستیسیته، جریان‌پذیری و انعطاف‌پذیری؛
• کاهش سختی و شکنندگی؛
• بهبود عملکرد فرآیندی و عملیاتی پلاستیک‌ها.

برای مثال: نیتروسلولز بدون نرم‌کننده، نه می‌تواند فرآیند قالب‌گیری را انجام دهد و نه ارزش عملی داشته باشد؛ نیتروسلولز، فیبر آセتات، PVC، و غیره باید نرم‌کننده اضافه شود.

3. پایدارکننده‌ها

هر ماده‌ای که تخریب یک ماده را کند کند، یک پایدارکننده نامیده می‌شود.

آنها می‌توانند به سه نوع زیر طبقه‌بندی شوند:

• ثبات‌دهنده گرما: کار اصلی آن مهار یا جلوگیری از تخریب رزین توسط گرما در حین پردازش یا استفاده است.
• ثبات‌دهنده نور: نقش اصلی آن جلوگیری از تخریب رزین تحت تأثیر نور (رنگ‌آمیزی پلاستیک، از دست دادن ویژگی‌های مکانیکی، و غیره) است.
• مواد ضد اکسیداسیون: آنها از سرعت یا مهار اکسیداسیون پلاستیک‌ها جلوگیری می‌کند.

ثبات‌دهنده‌ها به مواد پلاستیکی اضافه می‌شوند تا جلوی تخریب آنها به علت گرما، نور و عوامل محیطی دیگر را بگیرند. آنها عموماً در کاربردهایی که نیاز به عمر کاربردی بلند پلاستیک وجود دارد، مانند محصولات بیرونی، دستگاه‌های الکتریکی و الکترونیکی و مصالح ساختمانی، استفاده می‌شوند.

4. مواد چرب‌کننده

افزودن مواد چرب‌کننده به مواد پلاستیکی جلوگیری از چسبیدن پلاستیک به قالب در حین فرآیند قالب‌گرایی و کاهش اصطکاک پلاستیک با قالب را امکان‌پذیر می‌سازد. بهبود جریان پلاستیک و افزایش لمعان سطح قطعات پلاستیکی را تأمین می‌کند.

5. عوامل رنگ‌دهی

عوامل رنگدانه به مصالح پلاستیکی اضافه می‌شوند تا ظاهر آنها را بهبود بخشند و جذابیت بصری آنها را افزایش دهند. این عوامل می‌توانند برای هماهنگی با استانداردهای رنگ خاص یا ایجاد رنگ‌های سفارشی استفاده شوند. رنگدانه‌های متداول شامل مواد رنگی و رنگدانه‌ها هستند.

رنگدانه مورد استفاده در صنعت پلاستیک اصلًا پیگмент است که به دو نوع تقسیم می‌شود: نامعدنی و آلی:

• پیگمنت نامعدنی: ضعیف در توانایی رنگی، شفافیت و روشنایی، اما بهتر در مقاومت نوری، مقاومت حرارتی و پایداری شیمیایی و کمتر امکان کاهش رنگ دارد.
• ویژگی‌های پیگمنت‌های آلی بین پیگمنت‌های نامعدنی و رنگدانه‌ها قرار دارد.
• رنگدانه‌ها: رنگ‌های درخشان و کامل، توانایی رنگی خوب و شفافیت بالا. با این حال، مقاومت حرارتی، مقاومت نوری و مقاومت نسبت به محلول‌کننده‌ها عموماً ضعیف است و آنها راحت از پلاستیک‌ها خارج می‌شوند یا مهاجرت می‌کنند، بنابراین رنگدانه‌های حل‌درآب مورد استفاده در صنعت چاپ و رنگ‌آمیزی معمولاً مناسب صنعت پلاستیک نیستند.

6. عوامل ضد آتش

مواد ضد آتش به مصالح پلاستیکی اضافه می‌شوند تا قابلیت سوزنده‌شدگی آنها کاهش یابد و مقاومت آنها نسبت به آتش بهبود یابد. این مواد معمولاً در کاربردهایی که پلاستیک باید مقررات صریح ایمنی آتش را رعایت کند، مانند دستگاه‌های الکتریکی و الکترونیکی، مصالح ساختمانی و حمل و نقل استفاده می‌شوند.

7. عوامل هوازدایی

عوامل هوازدایی به مصالح پلاستیکی اضافه می‌شوند تا ساختار فومیجاد کنند. آنها می‌توانند چگالی پلاستیک را کاهش دهند و خواص عایق حرارتی و صوتی آن را بهبود بخشند. عوامل هوازدایی متداول شامل گازهای شیمیایی و فوم‌های فیزیکی هستند.

8. عوامل ضد استاتیک

عوامل ضد استاتیک به مصالح پلاستیکی اضافه می‌شوند تا برق استاتیک را کاهش دهد یا از بین ببرد. آنها می‌توانند جلوگیری از جذب گرد و غبار به سطوح پلاستیکی را تسهیل کرده و خواص الکتریکی پلاستیک را بهبود بخشد. عوامل ضد استاتیک متداول شامل نمک‌های آمونیوم چهارضلعی، آمین‌ها و مرکب‌های فسفری هستند.

9. محلول‌کننده‌ها

ذرات کاهنده به مصالح پلاستیکی اضافه می‌شوند تا خواص فیزیکی آنها را، مانند چسبندگی و انعطاف‌پذیری، تغییر دهند. آنها همچنین می‌توانند ویژگی‌های فرآوری پلاستیک را بهبود بخشند و هزینه آن را کاهش دهند. ذرات کاهنده متداول شامل محلول‌کننده‌ها، نرم‌کننده‌ها و پلیمرهای با وزن مولکولی کم هستند.

در نتیجه، افزودنی‌های پلاستیک مزایای مختلفی به مصالح پلاستیکی ارائه می‌دهند، از جمله عملکرد بهتر، ظاهر قوی‌تر و عملکرد بیشتر. با انتخاب نوع و مقدار مناسب از افزودنی‌های پلاستیک، تولیدکنندگان می‌توانند مصالح پلاستیکی را برای برآورده کردن نیازهای طراحی خاص سفارشی‌سازی کرده و کیفیت و کارایی محصول خود را بهینه‌سازی کنند.

«شرکت چینگدو ویکتوری پلاستیک محدود به صنعت ساخت قطعات پلاستیکی سفید اختصاص دارد. ما بر اساس نیازهای مشتریان، سناریوهای استفاده از محصول و ویژگی‌های مواد، انواع مواد و افزودنی‌های اقتصادی و مناسب را انتخاب می‌کنیم تا نیازهای سفارشی متنوع مشتریانمان را برآورده کنیم.»