Çivilerin 3 Ortak Üretim Süreci Nedir?

Bağlayıcılar çiviler çeşitli endüstrilerde kullanılmak üzere temel bileşenlerdir ve günlük tüketim yüz milyarlarca olabilir. Tek bir araba içinde genellikle 2.000'den fazla çivinin kullanılması yaygır. Bu makalede bu çiviler için çeşitli işleme teknikleri ve her bir yöntemle ilişkili malzemeler ele alınacaktır.

I. Soğuk Başlık Oluşturma

Soğuk başlık oluşturma, fabrikamızda çiviler üretmek için kullanılan ana işleme tekniğidir.

Bu yöntem, çiviler, vurucu takımlar, yerler, rivetler ve pinler oluşturmak için soğuk başlama makinelerini kullanır. Soğuk başlama üretiminin verimliliği notablir şekilde yüksektir, dakikada ortalama 120 parçaya ulaşır ve gelişmiş ekipmanlar bu oranın 300 parçayı aştığında bulunabilir. Bu nedenle, pazardaki çivilerin %95'ten fazlası bu teknikle üretilmiştir. İşlem, materyalın oda sıcaklığında plastik deformasyonunu içerir ve yuvarlak telini soğuk başlama boşluklarına dönüştürür. Bu boşluklar ardından işlenmemiş ürün elde edilmesi için sicim kaydırma, ısı işleme, yüzey işleme ve diğer bitiş işlemlerinden geçirilir. İşlemenin oda sıcaklığında gerçekleştiği için, daha iyi plastisiteye sahip materyaller seçilir.

Avantajlar:

1. Yüksek üretim verimliliği, büyük ölçekli imalatta idealdir.

2. Mükemmel malzeme kullanımı, genellikle az miktarda atık üretir.

3. Ürünler, ekstra makineleme gerektirmedikleri için güçlü metal akış çizgisi bütünlüğü, mekanik özellikler ve yorgunluk dayanımı gösterir.

Dezavantajlar:

1. Karmaşık bileşenler, maliyetli olabilecek çok istasyonlu soğuk başlama makineleri gerektirir.

2. Şekil verme kalıplarının maliyeti diğer yöntemlere göre göreceli olarak yüksektir.

3. Büyük veya uzun parçaların işlenmesi için uygun değildir.

II. Sıcak Çekişme

Bu teknik, genellikle çiviler ve pinlerin bir dizi basma ve hidrolik presler aracılığıyla işlenmesi için kullanılır. Düşük üretim verimliliği vardır ve malzemenin şekillendirilmeden önce ısıtılması, açığa çıkmış kısımlarda çekici olmayan bir görünüm olan yüzey oksidasyonuna neden olabilir. Bu nedenle, belirtilere ulaşmak için ekstra makineleme gereklidir. Süreç, malzemeyi yumuşatmak için yüksek sıcaklıklara kadar ısıtmayı ve ardından bir boşluğa şekillendirmeyi içerir. Çoğu materyal, yükseltilmiş sıcaklıklarda elastik hale gelir, bu da istenen mekanik özellikler ısıl işleme yoluyla elde edilirse özel bir tedaviye gerek kalmadan geçerlidir.

Avantajlar:

1. Daha büyük ve daha uzun parçaları işlemek için kapasite.

2. Düşük ekipman yatırımı gereklilikleri.

Dezavantajlar:

1. Üretim verimliliğinde azalma.

2. Düzgün olmayan ve göze çarpan yüzeyler oluşmasına neden olur.

3. Tolerans ve burun sorunları, ekstra makinalandırma gerektirir.

4. Basit tasarımlar için en uygun; karmaşık parçalar ek işleme adımları gerektirir.

III. Makinelerle İşleme

Bu yöntem, dönerleme, frezeleme, delik açma, kesme ve diğer makinelerle işleme tekniklerini kapsar ve bu da çok düşük işlem verimliliği sonucunu doğrular. Bu süreçte kullanılan malzemelerin, gerekli performansı elde etmek için ısı tedavisi geçirebilmeleri gerekir.

Avantajlar:

1. En iyi boyutsal toleransların elde edilmesi, bu nedenle sıkı tolerans gereksinimlerine sahip bileşenler için uygundur.

2. Sınırlı sayıda özel elle yapılan örnek üretebilme yeteneği.

Dezavantajlar:

1. Ekstrem derecede düşük verimlilik, bu nedenle toplu üretim için uygun değildir.

2. Yüksek işleme maliyetleri.