Wat zijn de 3 meest voorkomende productieprocessen van bevestigingsmaterialen?

Verbindingsmiddelen zijn essentiële onderdelen die worden gebruikt in verschillende industrieën, met een dagelijkse consumptie die honderden miljarden bedraagt. In een enkele auto worden er doorgaans meer dan 2.000 bevestigingsmaterialen gebruikt. In dit artikel zullen we de verschillende bewerkingsmethoden voor deze bevestigingsmaterialen bekijken, samen met de materialen die bij elke methode horen.

I. Koude koppen

Koude koppen is de hoofdbewerkingsmethode die in onze fabriek wordt gebruikt voor het produceren van bevestigingsmaterialen.

Deze methode maakt gebruik van koude-kopmachines om bouten, schroeven, moeren, rivets en pinnen te produceren. De productie-efficiëntie van koud koppen is opmerkelijk hoog, met gemiddeld 120 stukken per minuut, waarbij geavanceerde apparatuur in staat is om meer dan 300 stukken per minuut te produceren. Daardoor worden meer dan 95% van de bouten op de markt met deze techniek geproduceerd. Het proces bestaat uit het plastische vormen van materiaal bij kamertemperatuur, waardoor ronde draad wordt omgezet in koude-kopblanks. Deze blanks ondergaan vervolgens draadrollen, warmtebehandeling, oppervlaktebehandeling en andere eindbewerkingsprocessen om het eindproduct te verkrijgen. Aangezien de verwerking plaatsvindt bij kamertemperatuur, worden materialen met een goede plasticiteit geselecteerd.

Pluspunten:

1. Hoge productie-efficiëntie, ideaal voor massaproductie.

2. Uitmuntend materiaalgebruik, aangezien er doorgaans weinig afval ontstaat.

3. Producten tonen een sterke metalen stroomlijnintegriteit, mechanische eigenschappen en vermoeidingsweerstand, omdat ze geen verdere bewerking vereisen.

Nadelen:

1. Complexe onderdelen vereisen meerknoppen koude vormmachines, die duur kunnen zijn.

2. De kosten van vormstempels zijn relatief hoog in vergelijking met andere methoden.

3. Het is niet geschikt voor het verwerken van grote of lange stukken.

II. Warme smeden

Deze techniek wordt voornamelijk gebruikt om bouten en pinnen te verwerken via drukpersen en hydraulische persen. Het heeft een lagere productie-efficiëntie, en het verwarmen van materialen voor vormgeving kan leiden tot oppervlakteoxidatie, wat resulteert in een onaantrekkelijk uiterlijk voor de zichtbare delen. Daarom wordt vaak extra bewerking vereist om specificaties te voldoen. Het proces bestaat uit het verwarmen van het materiaal tot hoge temperaturen om het te verzachten, gevolgd door vormgeving in een holte. De meeste materialen worden vormbaar bij verhoogde temperaturen, waardoor geen speciale behandeling nodig is, mits de gewenste mechanische eigenschappen worden bereikt door middel van warmtebehandeling.

Pluspunten:

1. Capaciteit om grotere en langere stukken te verwerken.

2. Lagere investeringsvereisten voor apparatuur.

Nadelen:

1. Verminderde productie-efficiëntie.

2. Resulteert in oneffen en onaantrekkelijke oppervlakken.

3. Tolerantie- en schuurfoutproblemen die verdere bewerking vereisen.

4. Bestemd voor simpele ontwerpen; complexe onderdelen vereisen extra bewerkingsstappen.

III. Machineren

Deze methode omvat draaien, frezen, boren, snijden en andere machinetechnieken, wat resulteert in een zeer lage verwerkings-efficiëntie. De materialen die in dit proces worden gebruikt, moeten in staat zijn hittebehandeling te ondergaan om de benodigde prestaties te bereiken.

Pluspunten:

1. Verwezenlijking van optimale dimensionele toleranties, waardoor het geschikt is voor componenten met strenge tolerantie-eisen.

2. Mogelijkheid om een beperkt aantal aangepaste handgemaakte monsters te produceren.

Nadelen:

1. Extreem lage efficiëntie, waardoor het niet geschikt is voor massa-productie.

2. Hoge verwerkingskosten.